අපේ බාල මහලූ බොහෝ දෙනෙක් ගණිතයට බයයි. එදිනෙදා ජීවිතයට අද අවශ්යම වන ප්රතිශත, අනුපාත, පොලී ගණනය ආදී කටයුතුවලදීත් “අනේ අපට ඔය ගණන් බැහැනේ” කියා පසුබට වන (එහෙත් වෙනත් ක්ෂෙත්රයන්ගෙන් ඉහළට උගත්) අය මට හමු වනවා.
ගණන් ඉගෙන ගැනීම මහා අමාරු දුෂ්කර කාර්යක් බවට පොදු පිළිගැනීමක් ද තිබෙනවා. බොහෝ වසරවල අ.පො.ස සාමාන්ය පෙළ විභාගයට පෙනී සිටින සිසුන්ගෙන් අඩක් පමණම ගණිතය විෂයයෙන් අසමත් වනවා.
දෙමව්පියන් හා ගුරුවරුන් කෙසේ දරුවන්ට ගණන් යොමු කළ යුතුද? ගණිතයට බයේ ජිවිත කාලයක් ගත කිරීම වෙනුවට එය මෙල්ල කර ගන්නේ කෙලෙසද?
මෙයට යම් ඉඟියක් හා ආදර්ශයක් “තරු අතරට ගිය දරුවා: ආතර් සී. ක්ලාක්ගේ ළමා කාලය” නම් මගේ අලූත්ම පොතේ හමු වනවා. මේ එම පරිච්ෙඡ්දය.

- ගණිත විනෝදය
බැලිෆන්ට්ස් ගොවිපලේ 1920 දශකය ගෙවී ගියේ විදුලි බලය නොමැතිවයි. ක්ලාක් දරුවන් ලාම්පු එළියෙන් පාඩම් කළා. එකල ටෙලිවිෂන් මාධ්යය ඇරැඹී තිබුනේ නැහැ. මේ නිසා දැනුම හා විනෝදය එක් තැන් කරන ගෘහස්ත ක්රීඩා තමන් ම හදා ගන්නට නෝරා මාතාව ක්රියා කළා.
විශේෂයෙන් සීත සෘතුවේ දිවා පැය ගණන අඩුයි. රාත්රී කාලය පැය 15-16ක් දක්වා දිගු වනවා. මේ දිගු සන්ධ්යාවන් ගත කරන්නට දරුවෝ නොයෙක් ලෑලි කී්රඩා (board games) කළා. ඒත් ටික දිනකින් ම ඔවුන්ට ඒවා එපා වුණා. නෝරාට සිදු වුණේ නිතර නිතර අළුත් ක්රීඩාවන් නිර්මාණය කරන්නයි. ඇය එයට සමතකු වුණා.
ඇය දරුවන් සමග කළ එක් ජනප්රිය ක්රීඩාවක් වූයේ ගණිත විනෝදයයි. කැල්කියුලේටර් නොතිබි ඒ යුගයේ ඉක්මනින් ගණනය කිරීම් කරන්නට තිබුණේ ස්ලයිඞ් රූල (slide rule) නම් උපකරණයක් හා ලඝුගණක පොත් පමණයි.
වැඩි කිරීම, බෙදීම, එකතු කිරීම හා අඩු කිරීම අවශ්ය වන සංකීර්ණ ගණිත ගැටළු නෝරා සිය දරුවන්ට දෙනවා. එක ම මොහොතේ ආතර්, ෆ්රෙඞ් හා නෝරා ගණන් හදන්නට පටන් ගන්නවා. (මයිකල් හා මේරි මේ ක්රීඩාවට ලාබාල වැඩියි.)
බොහෝ විට මුලින්ම උත්තරය හදා ගන්නේ ස්ලයිඞ් රූල පාවිච්චි කළ ආතර්. අන්තිමේදී කිසිදු උපකරණයක් නැතිව ගණිතමය ක්රම මගින් පමණක් උත්තරය සොයා ගන්නා නෝරා, සිය දරුවන් දෙදෙනාගේ උත්තර සමග එය සසඳා බලනවා.
‘‘මේ ගණිත ක්රීඩා අප නිතර කළා. සන්ධ්යාව අවසානයේ අම්මා අපට දිනුවත් පැරදුණත් රසකැවිලි දෙනවා. එහෙත් සැබෑ ත්යාගය වූණේ පාසලේ වාර විභාගයේදී ඉක්මනින් හා නිවැරදිව ගණන් හැදීමට පුළුවන් වීමයි. ජීවිත කාලය පුරාම ගණිතයට බය නොවී වැඩ කරන්නට අපට හැකි වුණා’’ ආතර් පසු කලෙක ලියා තැබුවා.
දරුවන්ට හරවත් හා විනෝදජනකව විවේක කාලය ගත කරන්නට කුමක් කළ හැකිදැයි සමහර දෙමව්පියන්ට හරි අවබෝධයක් නැහැ. එහෙත් පරිකල්පනය හා ඕනෑකම ඇත්නම් එදාට වඩා කළ හැකි දේ අද එමට තිබෙ නවා.
* * * * *