Open Minds! (formerly: Moving Images blog)
An opinionated Asian comments on media, science & development – NOTHING official about this!
#Privacy online is not absolute but relative: within that, we can & should determine how much of our personal data we want to give out when using #SocialMedia. Beware of third party apps riding @Facebook!
These sum up my remarks in an interview for the evening English news bulletin of TV Derana, currently Sri Lanka’s top ranked terrestrial TV channel. Broadcast on 22 March 2018.
Sri Lanka’s 2012 Census of Population and Housing categorised only 18.2% of the Lankan population as being urban. However, that figure is highly misleading because we currently use a narrow definition.
Currently, only those living in Municipal Council (MC) or Urban Council (UC) areas are considered urban. However, some Pradeshiya Sabha areas (the next local government unit) are just as urbanised.
At the recent LBR/LBO Infrastructure Summit 2015 held in Colombo in early November, Minister of Megapolis and Western Development Champika Ranawaka took on this myth head on. He argued that Sri Lanka’s urban population share is probably as high as 48% — which is two and a half times higher than the current figure.
His concern: misconceptions such as this distort the country’s policy decisions on infrastructure planning and urban development.
The World Bank’s global lead for urban development strategies, Sumila Gulyani, who spoke during the opening session, agreed with the Minister’s contention of nearly half of Sri Lanka’s population having already become urban.
I discuss the matter in this week’s Ravaya column, (appearing in issue of 29 Nov 2015).
I covered similar ground in an English Op Ed published in Daily Mirror on 12 Nov 2015: Let’s Get Real about Sri Lanka’s Urbanization!
නගර යන සංකල්පය ඉතිහාසයේ මතුව ආයේ පහසුකම් හා අවස්ථාවල සංකේන්ද්‍රනයක් හැටියටයි. එසේම වඩාත් වාණිජ සබඳතා හා සංස්කෘතික කටයුතු සිදු වන ප‍්‍රදේශ ලෙස ද අප නගර දකිනවා. භෞතික ගොඩනැගිලි හා මහාමාර්ගවලට වඩා නගරවල වැදගත් සාධක වන්නේ මේවායි.
නගර බිහි වීම ශිෂ්ටාචාර පරිනාමයේ එක් අවස්ථාවක්. එයට උදාහරණ මොහන්ජොදාරෝ, ඇතන්ස්, රෝමය මෙන් ම සහස‍්‍රයක් මෙරට රාජධානියව පැවැති අනුරාධපුරයත් දැක්විය හැකියි. කලාකරුවන්, චින්තකයන්, විද්‍යාඥයන් බොහෝ විට බිහි වන්නේ නගරවල සමාජ-ආර්ථික තෝතැන්න හරහා.
මුලදි ග‍්‍රාමීය ලක්ෂණ පවතින ප‍්‍රදේශවල යටිතල පහසුකම් ටිකෙන් ටික දියුණු වී, නාගරික පෙදෙස් බවට පෙරැළීම නාගරීකරණය (Urbanisation) යයි හැඳින්වෙනවා.
බහුතර පිළිගැනීම නම් මෙය රටක් දියුණු වීමේ ලක්ෂණයක් බවයි. එයින් අදහස් කැරෙන්නේ ගම් නොදියුණුය යන්න නොවෙයි. නූතන පහසුකම් සහිතව, ආයාසය අඩු කර ගෙන ජීවත්වීමට අද කාලේ බොහෝ දෙනකු කැමතියි.
ශ‍්‍රී ලංකාවේ නාගරික ප‍්‍රදේශ කොපමණක් ඇත්ද? ජනගහනයෙන් කිනම් ප‍්‍රතිශතයක් නාගරික ප‍්‍රදේශවල වාසය කරනවාද?
මේ ගැන යම් ව්‍යාකූලතාවක් හා විවාදයක් තිබෙනවා. මෙගාපොලිස් හෙවත් මෙගා පුරවර වෙත රට යොමු වන මේ මොහොතේ මෙය නිරවුල් කර ගැනීම ඉතා වැදගත්.
2012 අවසන් වරට කළ ජන සංගණනයට අනුව මෙරට ජනගහනය 20,359,439ක් (මිලියන 20.36) වුණා. එයින් නාගරික යයි සැළකෙන ප‍්‍රදේශවල වාසය කළේ 18.2%ක් පමණයි.
එහෙත් මෙය මුලා කරවන සුළු තරම් කුඩා ප‍්‍රතිශතයක් බව සංගනනය කළ ජනලේඛන හා සංඛ්‍යාලේඛන දෙපාර්තමේන්තුවම ප‍්‍රසිද්ධියේ කියනවා.
2012 සංගණනයේ ප‍්‍රතිඵල කැටි කැරෙන හා විග‍්‍රහ කැරෙන නිල ප‍්‍රකාශනයක දෙපාර්තමේන්තුව මෙසේ කියනවා. ‘දැනට මෙරට නාගරික ප‍්‍රදේශ ලෙස සැලකෙන්නේ මහනගර සභා (Municipal Councils) හා නගර සභා (Urban Council) බල ප‍්‍රදේශ පමණයි.
එහෙත් 1987 වන තුරු සුළු නගර සභා (Town Councils) බල ප‍්‍රදේශ ද නාගරික ලෙස සළකනු ලැබුවා. 1987දී ප‍්‍රාදේශීය සභා පිහිටුවීමත් සමග ඒවා අහෝසි වූ අතර, සියලූම ප‍්‍රාදේශීය සභාවල බල ප‍්‍රදේශ ග‍්‍රාමීය යයි පරිපාලන වශයෙන් පිළි ගැනීම ඇරැඹුණා.’
මේ අනුව එතෙක් නාගරික යයි සැලකූ සමහර ප‍්‍රදේශ එක රැයින් ග‍්‍රාමීය ලෙස නැවත වර්ගීකරණය වූ බවත්, එතැන් පටන් මෙරට නාගරික ප‍්‍රදේශ හා නාගරික ජනගහන ප‍්‍රතිශතය අඩුවෙන් තක්සේරු කිරීම දිගටම සිදු වන බවත් දෙපාර්තමේන්තුව කියනවා.
මේ විසමතාව සමහර විද්වතුන් කලෙක සිටම පෙන්වා දෙනවා. මොරටුව සරසවියේ නගර සැලසුම් පිළිබඳ මහාචාර්ය ඈෂ්ලි එල්.එස්. පෙරේරා එයින් ප‍්‍රමුඛයි.
‘1981දී පළාත් පාලන ආයතනවල සීමා නිර්ණය කිරීම් සංශෝධනය කරද්දී ප‍්‍රාදේශීය සභා බල ප‍්‍රදේශ ලෙස වර්ග කරනු ලැබුවේ විද්‍යාත්මක පදනමක් මත නොව මුළුමනින්ම දේශපාලන අවශ්‍යතා සඳහායි. එවක් පටන් සියලූ ප‍්‍රාදේශීය සභා ග‍්‍රාමීය ප‍්‍රදේශ යයි විග‍්‍රහ කිරීමේ රාජ්‍ය පරිපාලන සම්ප‍්‍රදාය නිසා මෙරට නාගරික ප‍්‍රදේශ පිළිබඳ සැබෑ චිත‍්‍රයක් ලබා ගැනීම අපහසු වී, ප‍්‍රතිපත්ති සම්පාදනයට බාධා වී තිබෙනවා’ යයි ඔහු වරෙක පුවත්පත් ලිපියක කියා සිටියා.
2012 සංගණනය වන විට මෙරට මහ නගර සභා 23ක්, නගර සභා 41ක් හා ප‍්‍රාදේශීය සභා 271ක් තිබුණා. ජන සංගණනයට පෙර, 2011දී අලූතෙන් මහ නගර සභා බල ප‍්‍රදේශ හතරක් ප‍්‍රකාශයට පත් කළා (කඩුවෙල, දඹුල්ල, බණ්ඩාරවෙල හා අක්කරෙයිපත්තු).
2011 වන තුරු ප‍්‍රාදේශීය සභා බල ප‍්‍රදේශයක් ලෙස පැවති කඩුවෙල එක් වරම මහනගර සභාවක් බවට පත් වුණා. එම ප‍්‍රදේශය කලෙක පටන්ම නාගරික ලක්ෂණ සහිත වුවත් නාගරික මට්ටමට පිළිගැනුනේ මෙසේ ඉතා මෑතදියි.
එසේ තවමත් පිළිගැනුනේ නැති, එහෙත් භෞතිකව බොහෝ නාගරික ලක්ෂණ දියුණු වී ඇති තව ප‍්‍රදේශ දිවයිනේ විසිර පවතිනවා. උදාහරණයකට මහරගම නගර සභා ප‍්‍රදේශය පසු කර ගෙන හයිලෙවල් පාර දිගේ ගිය විට හෝමාගම හමු වනවා. මේ ප‍්‍රදේශ දෙකෙහි දැන් ලොකු වෙනසක් නැතත් හෝමාගම ප‍්‍රාදේශීය සභාවක් පවතින නිසා සැලකෙන්නේ මුළුමනින්ම ග‍්‍රාමීය ප‍්‍රදේශයක් ලෙසයි.
මෙබඳු විෂමතා තවත් පළාත් හා දිස්ත‍්‍රික්ක ගණනාවක අපට හමු වනවා. මෙසේ පරිපාලනමය වශයෙන් අවතක්සේරු නොකළා නම් අපේ රටේ නාගරික ජනගහන ප‍්‍රතිිශතය සැබැවින්ම කොපමණ විය හැකිද? මෙය කලෙක සිට මට තිබුණු ප‍්‍රශ්නයක්.
නොවැම්බර් 3-4 දිනවල කොළඹ පැවති නාගරික යටිතල පහසුකම් පිළිබඳ සමුළුව (LBR/LBO Infrastructure Summit 2015) අමතමින් මෙගාපොලිස් හා බස්නාහිර සංවර්ධන භාර අමාත්‍ය චම්පික රණවක මේ ගැන කතා කළා.
ඔහු කීවේ මෙරට නාගරික ජන ප‍්‍රතිශතය සැබැවින්ම 48%ක් පමණ විය යුතු බවයි. මෙය 2012 ජනසංගණනයේ ප‍්‍රතිශතය මෙන් දෙක හමාරක් පමණ වැඩියි.
රටක යටිතල පහසුකම් සැලසුම් කිරීම හා ඉදිකිරීම ජනගහන වර්ධනය හා ව්‍යාප්තිය සැලකිල්ලට ගෙන, එයට ඉදිරියෙන් සිටීමට කළ යුත්තක්. ඒ සඳහා තාත්ත්වික සංඛ්‍යා ලේඛන මෙන්ම ප‍්‍රක්ෂේපන ද අවශ්‍යයි.
මෙරට නාගරික ජනගහනය 18%ක් යයි වැරදි විග‍්‍රහයක පිහිටා නිවැරදි ඉදිරි සැලසුම් කළ නොහැකියි. එසේම අපේ රට තවමත් බහුතර ග‍්‍රාමීය ජනතාවක් වෙසෙන රටක් යයි කියමින් උදම් ඇනීම හෝ රොමෑන්ටික් මෝහනයකට පත්වීම ප‍්‍රායෝගිකව සම්පත් කළමනාකරණයට හා ප‍්‍රතිපත්ති සම්පාදනයට බාධාවක්.
ඉංජිනේරුවකු ලෙස උගත් අමාත්‍යවරයා මෙය වටහා ගෙන තිබීම ඉදිරියේදී මේ අවුල ලිහා ගැනීමට උපකාර වනු ඇති. රටේ පුළුල්ව පැතිර ගිය දුර්මතයකට එරෙහි වීම දේශපාලකයකුට ලෙහෙසි නැහැ!
එම සමුළුව අමතා කතා කළ ලෝක බැංකුවේ නාගරික සංවර්ධන ක‍්‍රමෝපායයන් පිළිබඳ විශේෂඥ සුමිලා ගුල්යානි (Sumila Gulyani) ද අමාත්‍යවරයාගේ අනුමානය පිළිගත්තා.
‘ශ‍්‍රී ලංකාව නිල වශයෙන් නාගරික ජනගහනය 14 – 18% ලෙස දශක ගණනක සිට ප‍්‍රකාශ කළත් අපේ අධ්‍යයනවලින් පෙනී යන්නේ එය ඊට වඩා සැලකිය යුතු තරම් වැඩි බවයි. නාගරික ඒකරාශී වීම (urban agglomeration) හරහා මෙය දැන් 47%ක් තරම් වන බව අපේ ගණන් බැලීමයි’ ඇය ප‍්‍රකාශ කළා.
නගර යනු ගතික ප‍්‍රපංචයක්. එනම් නාගරික කේන්ද්‍රයක් මුල් කර ගෙන නාගරික ගති ලක්ෂණ ඇති ප‍්‍රදේශ ටිකෙන් ටික පුළුල් වනවා. නගර ලියලා වැඩෙනවා කියන්නේ මෙයටයි.
ගුල්යානි කී හැටියට දකුණු ආසියානු රටවල් හැම එකක්ම පාහේ නාගරික ප‍්‍රදේශ හා ජන ප‍්‍රතිශතය අඩුවෙන් ඇස්තමේන්තු කරනවා. මෙයට හේතුව ලෙස ඇය දකින්නේ ඓතිහාසිකව ග‍්‍රාමීය ප‍්‍රදේශවලට පමණක් වෙන් වූ රාජ්‍ය සහනාධාර තිබීමයි. මේ සහනාධාර තම බල ප‍්‍රදේශවට ලබනු රිසි පරිපාලකයෝ හා ජනතා නියෝජිතයෝ, යථාර්ථය කුමක් වුවත් තම ප‍්‍රදේශ හැකි තාක් කල් ග‍්‍රාමීය යයි වර්ග කැරෙනවාට කැමතියි.
දකුණු ආසියාව සමස්තයක් ලෙස ගත් විට, එහි ජනගහනයෙන් 30%ක් පමණ නාගරික ප‍්‍රදේශවල වෙසෙනවා. ක‍්‍රි.ව. 2030 වනවිට මෙය 50% ඉක්මවා යා හැකි බවයි ජනගහන ප‍්‍රක්ෂේපන කියන්නේ. අපේ රටට පමණක් මේ ප්‍රවනතාවෙන් අත් මිදීමට නොහැකියිග
දකුණු ආසියාවේ බොහෝ තැන්වල සැඟවුණු නාගරීකරණයක් (Hidden Urbanization) සිදුවන බව මෑතදී නිකුත් කළ ලෝක බැංකුවේ විද්වත් වාර්තාවක් කියනවා.
නිල වශයෙන් නාගරික යයි වර්ගීකරණය නොවුවද සැබැවින්ම නාගරික පෙදෙසක සියලූ ගතිසොබා රැගත් ප‍්‍රදේශ බිහි වීම මේ ප‍්‍රවණතාවයි.
එසේම සාම්ප‍්‍රදායික සංගණන දත්තවල තිබෙන විශ්ලේෂණාත්මක සීමා ඉක්මවා යන්නට නව දත්ත ප‍්‍රභවයන් සොයා ගත හැකි බව ද මේ වාර්තාව කියනවා.
එයින් එකක් නම් පෘථිවි කක්ෂයේ ඇති භූ නිරීක්ෂණ හා කාලගුණ චන්ද්‍රිකා මගින් ගන්නා රාත‍්‍රී එළිවල ඡායාරූප සියුම්ව අධ්‍යයනය කිරීමයි. මිහිතලයේ මානව ව්‍යාප්තිය හා සාපේක්ෂ සංකේන්ද්‍රනය ගැන දළ හැඟීමක් මේ රාත‍්‍රී රූප දෙස බලා අපට ලද හැකියි.
මෑත කාලයේ යවන ලද චන්ද්‍රිකා හරහා රාත‍්‍රී එළි දැක්වෙන විස්තරාත්මක රූප නාසා (NASA) ආයතනය ලබා ගන්නවා. මේවා (වෙනත් රටවල අභ්‍යවකාශ ඒජන්සි මෙන් බදා ගෙන ඉන්නේ නැතිව) නාසා ආයතනය ඉන්ටර්නෙට් හරහා ලෝකය සමග බෙදා ගන්නවා.
දකුණු ආසියාවට ඉහළින් චන්ද්‍රිකා ගමන් කරද්දී 2012දී ගත් රාත‍්‍රි එළි චන්ද්‍රිකා ඡායාරූප ලෝක බැංකු පර්යේෂකයෝ සමීපව අධ්‍යයනය කර තිබෙනවා. මේ අනුව ඔවුන් සොයා ගත්තේ ප‍්‍රධාන හා අතුරු මාර්ග ඔස්සේ තීරු ලෙස ඒ දෙපසින් ටිකෙන් ටික නගර විහිද යන සැටියි (‘ribbon development’).
1999දී රාත‍්‍රී එළි අධ්‍යයනයෙන් පෙනී ගිය නාගරික ඒකරාශී වීම් 37ක් දකුණු ආසියාවේ තිබුණා. 2010 වනවිට එය 45 දක්වා වැඩිවී තිබෙනවා.
ශ‍්‍රී ලංකාවේ රාත‍්‍රී එළි අධ්‍යයනයෙන් පෙනී යන්නේ කොළඹ සිට සෙසු ප‍්‍රධාන නගරවලට විහිදෙන මාර්ග රැසක්ම දෙපස බෙහෙවින් නාගරීකරණය වී ඇති බවයි.
ශ‍්‍රී ලංකාවේ රාත‍්‍රී එළි කොළඹ හා තදාසන්න ප‍්‍රදේශවල වඩාත් ම ප‍්‍රබල අතර ඊළඟට වැඩියෙන් ම දීප්තියෙන් පෙනෙන්නේ යාපනය අර්ධද්වීපයයි. කොළඹට අමතරව මහනුවර, ගාල්ල, කුරුණෑගල වැනි ප‍්‍රධාන නගරවලත් රාත‍්‍රී ආලෝක පැහැදිලිව තිබෙනවා.
යාපනයට අමතරව වවුනියා, අනුරාධපුරය හා ත‍්‍රිකුණාමලය නගර මුල් කර ගෙන ආලෝක සංකේන්ද්‍රනයක් පෙනෙනවා. එසේ ම මඩකළපුව හා ආරුගම් බොක්ක ප‍්‍රදේශයේත් පැහැදිලි එළි රැසක් තිබෙනවා.
මහනුවර සිට යාපනයට දිවෙන කිමී 321ක් දිග A9 මහා මාර්ගයේ කොටස් රාත‍්‍රී එළි නිසා අභ්‍යවකාශයේ සිට හඳුනාගත හැකියි. අවට දෙපස අඳුරේ තිබියදී මහා මාර්ගය දෙපස පමණක් එළි පෙනෙනවා. මෙබඳු ප‍්‍රධාන මාර්ගවල විහිදීම දිවයිනේ වෙනත් ප‍්‍රදේශවලත් දිස් වනවා.
නගර කෙමෙන් පැතිරෙන්නේ මහාමාර්ග ඔස්සේයි. පෞද්ගලික දේපල හිමිකාරිත්වයට අවසර ඇති ඕනැම රටක මෙය සිදුවනවා.
6 January 2013: සිවුමංසල කොලූගැටයා #99: ලෝකෙට ම පෙනෙන අපේ රාත‍්‍රි එළි
චන්ද්‍රිකා දත්ත විග‍්‍රහයෙන් යා හැකි දුර සීමිතයි. නිසි නාගරික කළමනාකරණයට විස්තරාත්මක භූමි පරිභෝජන දත්ත මෙන්ම ජන චල්‍යතා දත්තද අවශ්‍යයි.
ශ‍්‍රී ලංකාවේ දැනට නාගරික යයි නිල වශයෙන් පිළිගන්නා ජනගහනයෙන් 48%ක්ම සිටින්නේ බස්නාහිර පළාතේ මහ නගර සභා බල ප‍්‍රදේශ අටකයි. ඒවා නම් කොළඹ, කඩුවෙල, දෙහිවල-ගල්කිස්ස, මොරටුව, කෝට්ටේ, කැස්බෑව, මහරගම හා මීගමුවයි. මේ අතරින් මීගමුව හැරුණු කොට අන් හතම අයත් කොළඹ දිස්ත‍්‍රික්කයටයි.
කොළඹ දිස්ත‍්‍රික්කයට මෙතරම් නාගරික ජන ප‍්‍රතිශතයක් හිමි වීමට හේතුව දැනට භාවිත කරන නිර්වචනයේ දෝෂයයි. එසේ නොමැතිව නාගරික ගතිගුණ ඇති ප‍්‍රදේශ අනෙක් දිස්ත‍්‍රික්කවල යහමින් නැතිවාට නොවේ.
See also:
28 April 2013: සිවුමංසල කොලූගැටයා #115: ගම හා නගරය අතර අතරමං වූ ලක් සමාජය
Census of Population and Housing 2012: Key Findings: http://goo.gl/Dij22Y
Leveraging Urbanization in South Asia: Managing Spatial Transformation for Prosperity and Livability (September 2015)
Text of my ‘When Worlds Collide’ column published in Ceylon Today newspaper on 5 September 2014
Small island nations are in focus this week, as well as throughout this year.
The Third International Conference on Small Island Developing States (SIDS) was held from 1 to 4 September 2014 in Apia, Samoa, in the Pacific. Its theme was “sustainable development of SIDS through genuine and durable partnerships“.
The United Nations, convener of the conference, has also designated 2014 as the International Year of Small Island Developing States (details at: www.sids2014.org). The year is meant to express global solidarity with the small island states around the world.
SIDS was first recognised as a distinctive group around the time of the first Earth Summit in 1992. They are low-lying coastal countries sharing many development challenges, including small populations, limited natural resources, remoteness, susceptibility to disasters and fragile environments. Many are…
View original post 1,188 more words
Text of my ‘When Worlds Collide’ column published in Ceylon Today newspaper on 29 August 2014
Diesel fuel sulphur status – June 2012, Map by UNEP
Progress is slow and incremental. Those who take all-or-nothing positions often end up with…nothing.
So let’s hail Sri Lanka’s leading petroleum distributor introducing a super diesel with lower levels of sulphur. This is indeed good news. But much more remains to be done.
Until now, Super Diesel marketed by the state-owned Ceylon Petroleum Corporation (CPC) had a sulphur content of 500 ppm (parts per million). From 22 August 2014, its sulphur has come down to 10 ppm.
“CPC is compelled to improve the quality of diesel, since it contributes a lot towards the reduction of harmful diesel exhaust emissions causing environmental pollution and serious health hazards which have been reported to have costly effects both economically and socially on the society at large,” a…
View original post 1,352 more words
If there’s one thing (many) South Asian nations have in abundance, it’s people. Now, countries of this populous region are competing to hold the world record in an unusual phenomenon called the human national flag.
On 23 August 2014, more than 35,000 Nepalese came together in Kathmandu’s city centre to form the world’s largest “human national flag”. The feat was best seen from the air, and had a special visual significance too: the Himalayan nation has the world’s only flag which is not a quadrilateral (it’s made up of two triangles).
Yahoo News http://news.yahoo.com/nepalese-attempt-worlds-largest-human-flag-record-102255975.html
The exercise was billed as an effort to ‘unite the hearts of Nepal’. As seen from the Facebook page (https://www.facebook.com/events/1521476671414710/), it entailed plenty of preparation. Unless you’re in North Korea, getting thousands of people to perform an act of mass coordination isn’t easy.
If Guinness World Records accepts this claim based on photographic and video evidence, Nepal will replace Pakistan as current record holder. On 15 February 2014, a total of 28,957 people came together at the National Hockey Stadium in Lahore to make up their flag during Punjab Youth Festival 2014. http://www.guinnessworldrecords.com/world-records/2000/largest-human-national-flag
Pakistanis beat Bangladesh to this record. A total of 27,117 volunteers, mostly students, stood up with red and green blocks to form their flag at the National Parade Ground in Sher-e-Bangla Nagar in Dhaka on 16 December 2013. They stood there for 6 minutes 16 seconds, though the requirement for setting a new world record was 5 minutes.
My friend Shahidul Alam photographed it from the air – see: http://www.driknews.com/issue/849
So here’s a chance for Sri Lanka’s patriots to literally fly their flag into a world record. Of course, coordinating the creation of the Lion Flag will be more demanding (making up Pakistani and Bangladeshi flags is relatively easier than Nepal’s).
Who’s willing to take up this little challenge?
Text of my ‘When Worlds Collide’ column published in Ceylon Today newspaper on 22 August 2014
Hethuwaadi Lipi (Rationalist Essays) edited by Ajith Thilakasena, Sarasavi Publishers, 2014
“Sri Lanka has many persons claiming to practise astrology with its professed powers of predicting the future. However, not one of them anticipated the Indian Ocean Tsunami on 26 December 2004 which killed close to 50,000 people in Sri Lanka!”
With this statement, Ajith Thilakasena, veteran Sinhala author and rationalist, opens his powerful prologue to an anthology of essays he recently edited titled Hethuwaadi Lipi (Rationalist Essays, Sarasavi Publishers, 2013).
Ajith Thilakasena
He notes how, despite this, the hit-or-miss (actually, more miss than hit) ‘prophecies’ of astrologers are still widely amplified by our print and broadcast media. That, in turn, prompts many people to accept them uncritically.
“There is no shortage of blind followers for astrologers and other soothsayers despite their proven…
View original post 1,153 more words
Text of my ‘When Worlds Collide’ column published in Ceylon Today newspaper on 15 August 2014
Image courtesy Good Market website, http://www.goodmarket.lk
It is dangerous to be right when the government is wrong, cautioned the French writer and philosopher François-Marie Arouet (1694 – 1778), better known by his pen name, Voltaire.
Thankfully, men and women with the courage of their conviction regularly disagree with the establishment (whether political or academic). Societies move forward largely thanks to them.
A case in point is organic farming in Sri Lanka, sustained by a handful of committed individuals and groups while the full resources and might of the state promoted the opposite.
Half a century ago, Sri Lanka adopted the Green Revolution’s approach of high external input farming. It policy favoured hybrid seeds along with the widespread use of chemical fertilisers, weedicides and pesticides. These boosted yields, for sure, but there was…
View original post 1,148 more words
Text of my ‘When Worlds Collide’ column published in Ceylon Today newspaper on 8 August 2014
Dr Chandra Wickramasinghe
At 75, astronomer Dr Chandra Wickramasinghe is still very much the scientific maverick that he has been for several decades. He loves to challenge orthodoxy even if that means taking on much of the establishment.
The Lankan-born, UK-based mathematician and physicist now prefers to call himself an astrobiologist – one studying the origin, evolution and distribution of life in the universe.
He started researching cosmic dust in the early 1960s, first at the University of Cambridge and later at Cardiff University. He was mentored by Sir Fred Hoyle (1915 – 2001), an iconic theoretical astronomer who championed many an unorthodox idea himself.
Chandra Wickramasinghe (left) and Fred Hoyle during their collaboration days
Together, Hoyle and Wickramasinghe stirred up more controversies than most scientists during the last century. In the 1980s, they…
View original post 1,218 more words
Text of my ‘When Worlds Collide’ column published in Ceylon Today newspaper on 18 July 2014
Road safety infographic – courtesy WHO
The Apollo 8 space mission, which lasted from 21 to 27 December 1968, was the first time that a manned spacecraft left Earth orbit, travelled to the Moon and returned after taking a close look.
They didn’t land, but tested many procedures for the actual landing six months later. When they were heading back, a ground controller’s son wanted to know who was driving the spacecraft. Astronaut Bill Anders, replied: “I think Isaac Newton is doing most of the driving now.”
That witty summing up of celestial mechanics is one of the finest quotes of the entire Apollo space program. It comes to mind when I ask myself who — or what — is driving on our chaotic Lankan roads. My own answer: lots of testosterone
View original post 1,141 more words
Text of my ‘When Worlds Collide’ column published in Ceylon Today newspaper on 11 July 2014
Last time the FIFA World Cup was approaching its climax in mid July 2010, I did my bit for interstellar cooperation (or conquest).
If you’re an alien planning to invade the Earth, choose the day of the Cup Final, I said in an op-ed published on both sides of the Palk Strait. Chances are that our planet will offer little or no resistance, I predicted.
Well, no aliens took my unsolicited advice (such spoilsports!). But if any such race is still interested, another chance comes up this Sunday, July 13. That’s when World Cup 2014 will culminate at Estádio Maracanã in Rio de Janeiro, Brazil.
On that day, a sizeable proportion of the 7.2 billion members of the Earth’s dominant species – Homo sapiens, or humans — will be fully preoccupied with 22 able-bodied…
View original post 1,058 more words
Open Minds! (formerly: Moving Images blog) 